Πρόσκληση για έρευνα έξω από την πεπατημένη μέσα από αυτό το φόρουμ

[seismic]

β) Να πακτώσουμε το δώμα του υποστυλώματος με το έδαφος αλλά με υπαρκτή την συνάφεια του σκυροδέματος πάνω στον τένοντα + τον κοχλία περίσφιξης στο δώμα.

Με αυτήν την μέθοδο δεν υπάρχει η δυνατότητα να ελέγξουμε την ελαστικότητα του φέροντα οργανισμού 100%.
Οι τάσεις των ινών του τένοντα παραλαμβάνονται από το σκυρόδεμα του υποστυλώματος καθ ύψος ( λόγο της συνάφειας που υπάρχει μεταξύ σκυροδέματος και τένοντα )
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε πολύ μικρή αντίδραση στο δώμα από τον κοχλία.
Ο τένοντας σε αυτή την μέθοδο αντιδρά όπως ο γραμμικός οπλισμός και ακολουθεί την ελαστικότητα τον φέροντα οργανισμού.
Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορούμε να ελέγξουμε αποτελεσματικά την ταλάντωση.
Ακόμα το ελατήριο στο δώμα μας είναι άχρηστο οπότε δεν το τοποθετούμε, οπότε δεν θα έχουμε σεισμική απόσβεση, και η αστοχία αν υπάρξει θα είναι απότομη και εκρηκτική.
Δεν συνιστώ αυτήν την μέθοδο σαν την καλύτερη.
Προσφέρει όμως μεγαλύτερη ασφάλεια από την α) μέθοδο.
Είναι μία οικονομική μέθοδος για μικρού ύψους κατασκευές η οποίες διαθέτουν μεγάλα επιμήκη υποστυλώματα. Στα επιμήκη υποστυλώματα αυτή η μέθοδος είναι πιο αποτελεσματική, διότι αυτά από μόνα τους έχουν μικρή ελαστικότητα, και από την άλλη δεν έχουν πρόβλημα στο τα παραλάβουν μεγάλες θλιπτικές τάσεις.
Σε αυτά τα υποστυλώματα τοποθετούμε δύο μηχανισμούς στα άκρα τους για να μπορούν να δέχονται αμφίπλευρες καταπονήσεις.
Σε αυτά με σχήμα κάτοψης L τοποθετούμαι 3 μηχανισμούς και σε αυτά με σχήμα κάτοψης + τέσσερις μηχανισμούς στα άκρα τους.